Aldığım sayısız yorum, mesaj, teşekkür ve teşvikten sonra, ilk yemek kitabım üzerinde çalışmaya başladığımı müjdelemek isterim.
Geçen gece, denizden gelen ani bir rüzgara şahit olduk. Kapılarımız, camlarımız ani rüzgarın etkisiyle çarpmaya başladı ve evimizin bulunduğu cadde bir sürü kuru yaprakla doldu. Mimaroba’da sonbahar resmen başladı.
Eskiden, ben çocukken oturduğumuz Florya’daki evimizin bahçesinde kocaman bir ceviz ağacı vardı. Alçak garaj damına dökülen cevizleri ayıklar, karnım patlayıncaya dek taze ceviz yerdim.
” Dün olmadık bir anda İstanbul’dan çekip gitmek fikri geldi aklıma. Bu fikir oldukça klişe, öyle değil mi? Eminim çoğu kişi hayatının bir noktasında mutlaka aynı şeyi aklından geçirmiştir.
Anne olmanın gizemli bir tarafı var. Daha önce bahsetmiş miydim şu an hatırlamıyorum ama Bade’ye Tip 1 diyabet tanısı konulmadan önce gece sık sık odasına gidip nefesini kontrol ettiğimi hatırlıyorum.
Yorgunum, zira bütün geceyi sivrisinek ilacına rağmen azimle kızıma saldırıp duran sivrisineklerle cebelleşerek geçirdim. Sonra sabaha karşı Bade de ben de uyuyakalmışız. Gözümü ise annemin baskını ile açtım.
