Bugün Bade’nin yeni okulunda 10 Kasım töreni vardı. Ben okuldaki törenlere giderken elim ayağıma giriyor.Pek heyecanlanıyorum.
Okul müdürü candan, güçlü bir konuşma yaptı.
Bade çok sevdiği yeni okuluna servisle gidip geliyor artık. Her sabah oturup servis beklemek hoşumuza gidiyor.
Bu sabah farklı, bu sabah “Hadi servisi dışarıda bekleyelim anne.” diyor. “Hava alalım biraz.
Üzerimde en sevdiğim, vermeye kıyamadığım tüylenmiş hırkam, yanımda da koca bir fincan çay var.
İlk gün belki on defa kıyafet değiştirdi. Yeni arkadaşlarına tüm kıyafetlerini göstermek istiyordu belli ki. Aralarına çabucak girdi.
İkinci gün hepsini bizim balkona topladı.
Bugün kötü bir gün ve ben berbat bir Hashimoto atağı geçirdim. Aslında hiç ama hiç halim yok, elim kolum da kalkmıyor; ancak bu tarifi bekleyen çok kişi olduğunu biliyorum. Zihnimin gerisinde bir ses sürekli hadiii diyor sanki.
-Anneciğim, büyüdüğümde bana telefon alacak mısınız?
-Alacağız.
-Kaç yaşına geldiğimde alacaksınız?
-16 yaşına geldiğinde.
-Kulaklık da alır mısın? Okula giderken müzik dinlerim.
-Olur kızım.
