Bu blog senelerdir yüreğimi sizlere açmama vesile oldu.
Nasıl bir büyüsü varsa kimseye anlatamadığım şeyleri burada çekinmeden yazabildim.
Yine öyle yapacağım.
Bu sabah bizim için zor bir sabah.
Bu yazıyı yazmak için klavye başına geçtiği an yanıma gelen Bade’ye.
“Ne hakkında yazsam acaba?” diye sordum farkında olmadan.
“Nasıl yani?” dedi.
“E her tarifin başına bir yazı yazıyorum ya.” dedim.
Geçen haftadan beri bademciklerim şiş. Yatıyorum. İlaç kullanmamakta kararlı olduğum için iyileşmek vakit alıyor elbette. Deyim yerindeyse sürünüyorum. Hastalığın tatiline denk gelmesi de beni üzüyor.
Geçen yıl yazdığım yılbaşı yazısına baktım. Aynen şöyle yazmışım:
“Evi kötü korkulardan arındırmak için sık sık havalandır.
Geçen gün Instagram’da yaptığım ankette “Yeni Yıl için hangi hediyeyi isterdiniz?” diye sordum. O kadar güzel cevaplar geldi ki anlatamam.
Geçen gün akşam yemeği yiyoruz, Bade bir anda “Anne, sınıf arkadaşım bana …. koyayım dedi.” dedi.
Eşimle -çok kısa bir an – bakıştık.
“Çok kötü bir kelime bu Bade, lütfen bir daha tekrarlama.
